سیزده آبان
انقلاب خونین ملت ایران سرگذشت پر فراز و پرنشیبى دارد و در این رهگذر مردم خویش متحمّل مشقّتهاى زیادى شدند به همین دلیل همه اوقاتش براى این مرز و بوم مقدس، لیکن بعضى از ایام از جهات وقوع حوادث و رخدادها عظیمتر و همین بزرگى و تقدیس است که روزى در تاریخ ملت ایران به عنوان نماد و سمبل غیرت و از خود گذشتگى به نام روز ملى مبارزه با استکبار ثبت و آن روز سیزده آبان و از ایام اللّه است.
با توجه به مختصر مقدمه ذکر شده سعى بر این است تا ماهیّت استعمارى شیطان در حوادث سیزده آبان سالهاى 43 و 57 و 58 به صورت گذرا اشارهاى داشته باشیم.
سیزده اول: در سالهاى 41 تا 43 رژیم سفّاک پهلوى با نسخه استکبارى و با القائات شیطانى، لغو رژیم ارباب رعیّتى و اعطاى امتیاز کاپیتولاسیون به آمریکا سعى در محو نمودن احکام حیات بخش اسلام را داشتند و انتظارشان این بود که امام و امت این ظلم و ستم و استعمار، بردگى و سیطره یهود و صهیونیسم را پذیرا و محو آثار دین و احکام خدا را بنگرد و لب به اعتراض نگشایند.
زهى خیال باطل، غیرت علوى و شور حسینى امام و مردم را با فریاد اسلام خواهى در برابر حکومت وابسته به مبارزه واداشت. گرچه نداى اسلامطلبى رهبر کبیر در آن زمان تا پیروزى بر درفش غیر ممکن، ولى آن مرجع عالیقدر افق روشنى در وراى تاریکى و ظلمت حکومت آن روز با تکیه به نیروى الهى و قدرت پنهانى امت مىدید که دیگران فاقد چنین بصیرتى بودند.
حرکت دشمن ستیزى خمینى کبیر استکبار را به هراس انداخت و براى حفظ حکومت پوشالى پهلوى با سلاح قهریّه چاره را در جدایى بین رهبر و امت دیدند و در سیزده آبان 43 امام را به ترکیه تبعید و سپس به عراق که این عمل در آن اوضاع و احوال واقعیتى دردآور بود و باعث جریحه دار شدن عواطف مسلمانان گردید.
زیرا دورى آن رهبر محبوب، هجرانى سوزان و فراقى غمبار را در برداشت و امت اسلام با صبر و تحمل و حفظ اصول اعتقادى و عملى با استوارى و صلابت، رشادت، پایدارى و قدرت، شهادت و سلحشورى به مبارزه ادامه دادند تا پس از پانزده سال آن فراق غمانگیز به وصال دلنشین و ظلمات شاهنشاهى به طلوع فجر محمّدى مبدّل گردید.
سیزده دوم:آبان 57 و آن روزهاى عشق و ایثار، اتّحاد و همبستگى همه جا حکایت از اسلام خواهى و تبرّى از طاغوت و پیروزى نهضت را نوید مىداد و دشمن قدّار هر روز بر کشتار وحشیانه خود شدت مىبخشید و بر خلاف تصوّر آنها مردم منسجمتر و تظاهرات وسیعتر. راهپیمایى سیزده آبان آن سال با روزهاى دیگر متفاوت و رنگ و بوى دیگرى داشت.
زیرا که دانشآموزان، آن دسته گلهاى انقلاب با حضور در راهپیمایى خود را همراه بزرگان دیدند. این همراهى و همنوایى ناقوس مرگ سلطنت پهلوى را سر داد و با به خون کشیدن آن لالهها به دست دژخیمان، انقلاب به اوج خود رسید و خون پاکشان باعث تشجیع امّت اسلام گردید و روز دانشآموز نامگذارى شد و درد آشنایان به پیروى آن رهبر درد آشنا لحظهاى از مبارزه غفلت نکردند تا ماهیّت استعمار و حکومت دست نشاندهاش که قیافه زشت و نفرت بار خود را عمرى در زیر نقاب با الفاظى فریبنده و با تبلیغات دروغین مردم را فریب داده بود برملا و براى همیشه از این سرزمین رانده شدند.
سیزده سوم:آبان 58 با سالهاى گذشته قابل قیاس نبود دیگر طاغوت و طاغوتیان بر این مملکت حکومت نمىکردند. نهضت پیروز و جمهورى اسلامى برقرار و نهادهاى انقلابى در حال شکلگیرى و انس، الفت و تعاون و همکارى در همه جا به چشم مىخورد و آیندهاى درخشان را نوید مىداد.
با وجود همه اینها شایعات، کارشکنیها، نا امنیها، فتنه انگیزیها و دامن زدن به قومیّتها و ایجاد بلوا و ناامنى در محیط دانشگاهها باعث رنجش مردم گردید تا متوجه توطئههاى دشمن در کمین نشسته شوند و به حقیقتى آگاه و آن حقیقت این بود. شیطان بزرگ نقشههاى کوتاه و دراز مدت براى انقلاب دارد و چشم دیدن گسترش و تقویت آن را نداشته و ندارد و سکوت و به رسمیت شناختن نظام در اوایل نه به خاطر همراهى بود بلکه به دنبال فرصت و نفوذ در انقلاب بودند و گرنه آنها جز به نابودى ما رضایت نمىدادند و دلهاى بیمارشان جز با محو اسلام خواهى مردم شفا نمىیابد.
همچنین در یافته بودند مردم خداجوى آنچه را با اعتقاد راستین و ایمان، یقین و با بصیرت، آگاهى در پرتوى رهبرى ولایت فقیه بدست آوردهاند به سادگى از دست نخواهند داد لذا به انگیزه جلوگیرى از نفوذ جمهورى اسلامى و تضعیف روحیه استقامت و پایدارى مردم سفارت خود را به کانون توطئه علیه جمهورى نوپاى ایران در آوردند. و مسلمانان ایران زمین خاطرات تلخى در گذشته از سبعیّت استکبار داشتند.
خیانت کارى و جنایتشان در عصر انقلاب براى آنها و جوانان پرشور سنگین و غیر قابل تحمّل بود به همین خاطر با حمایت همه جانبه اقدام به تسخیر آن مرکز فساد و لانه جاسوسى نمودند و جز این عمل چیز دیگرى در آن موقع ایجاب نمىکرد.
این حرکت قدرت ملت را بیش از پیش به جهانیان نشان داد و امام عزیز آن را انقلابى بزرگتر از انقلاب اول خواند و باعث رسوایى آمریکا و منشأ امید و خروش در بین مستضعفین جهان گردید و به حق نام گذارى سیزده آبان به عنوان روز ملى مبارزه با استکبار زیبنده این ملت و بیانگر ستیزه جویى با منش خیانت کارانه آمریکا مىباشد.
